Najczęstszymi destynacjami wybieranymi przez Polaków w celu wyjazdu do pracy zarobkowej są: Niemcy, Wielka Brytania, w dalszej kolejności inne kraje zachodnioeuropejskie oraz oczywiście Stany Zjednoczone.
Praca na Zachodzie wiąże się z wieloma korzyściami, jednak podatek za nią należy rozliczyć z polskim Urzędem Skarbowym.
Podatek za pracę poza granicami kraju rozlicza się w zależności od zasad zatrudnienia. Niezależnie jednak od tego czynnika, obowiązek złożenia zeznania podatkowego w Polsce mają polscy rezydenci podatkowi, nawet jeśli pracują za granicą. Kogo więc tak naprawdę takie rozliczenie zgodnie z prawem obejmuje?
Polski rezydent to, w rozumieniu fiskusa, osoba, która posiada w Polsce stałe miejsce zamieszkania, czyli swoiste centrum życia prywatnego czy ekonomicznego lub przebywa na terytorium Rzeczpospolitej dłużej niż 183 dni w danym roku rozliczeniowym. Będąc rezydentem, osoba może otrzymywać wynagrodzenie zza granicy, jednak wiąże się to z obowiązkiem przedstawienia sprawozdania podatkowego polskiemu Urzędowi Skarbowemu ze wszystkich uzyskanych przychodów, zarówno w kraju, jak i za granicą.
Obowiązkowi rozliczenia dochodów uzyskanych z pracy za granicą podlegają osoby, które są zatrudnione na trzy różne sposoby:
– osoby pracujące za granicą na zasadzie oddelegowania przez polskiego pracodawcę. Ich zarobki pochodzą wówczas z kraju i jedynie tutaj podlegają prawu podatkowemu. Wyjątkiem jest sytuacja kiedy pracownik przebywa za granicą dłużej niż zapisane w ustawie 183 dni. W tej sytuacji dopuszcza się taką możliwość, że o sporządzenie rozliczenia poprosi nas także fiskus kraju, w którym pracujemy, co wiąże się z tym, że podatnik będzie musiał sporządzić podwójne sprawozdanie.
– osoby pracujący w Polsce, ale z ramienia zagranicznego pracodawcy. Z uwagi na to, że podatnik jest polskim rezydentem, również w tym przypadku będzie zobowiązany się rozliczyć tylko z polskim fiskusem. Jeśli pracujemy na tych właśnie zasadach, musimy jednak pamiętać, że to my jako pracownicy powinniśmy się zatroszczyć o wpłacenie zaliczki na rzecz podatku dochodowego od osób fizycznych, po czym z niej rozliczyć.
– osoby pracujące zarobkowo za granicą dla zagranicznego pracodawcy. W sytuacji gdy wynagrodzenie wypłacane jest w innym państwie oraz w innej walucie, a polski pracownik jest na terenie kraju dłużej niż 183 dni, będzie musiał sporządzić rozliczenie dwukrotnie: zarówno za granicą, jak i w Polsce. Jeśli jednak sumarycznie pobyt w kraju jest krótszy niż ustawowe 183 dni, wystarczy się jedynie rozliczyć z fiskusem za granicą.
Osoba będąca obywatelem Rzeczpospolitej Polskiej i podejmująca zatrudnienie za granicą u zagranicznego pracodawcy na legalnych zasadach, ma potrącaną zaliczkę na poczet podatku dochodowego od otrzymywanego wynagrodzenia i, co za tym idzie: będzie zobowiązana do złożenia deklaracji podatkowej w kraju, w którym na co dzień pracuje.
Za granicą obowiązują różne terminy zdawania sprawozdań i nie są one ujednolicone, dlatego warto sprawdzić, do kiedy należy je sporządzić. Na przykład w Niemczech albo w Irlandii będzie to 31 maja, natomiast w UK dopiero 30 października, ponieważ rok podatkowy trwa liczy się tam nie od stycznia do stycznia, ale od kwietnia do kwietnia.
Ponadto, osoba, która ma się rozliczyć się za pracę za granicą powinna sama ustalić, do której klasy podatkowej się kwalifikuje i jaka stawka podatku jej dotyczy i dowiedzieć się, jaka jest wysokość kwoty wolnej od podatku oraz z jakiego rodzaju ulg podatkowych możemy skorzystać: przykładowo w Niemczech możemy odliczyć sobie koszty leczenia, kształcenia, opiekę nad dziećmi, itp.
Jeśli pracujemy za granicą i powinniśmy się rozliczyć z polskim fiskusem, możemy zrobić to samodzielnie lub skorzystać z usług firm, które zajmują się zwrotami zza granicy oraz tego typu rozliczeniami w sposób profesjonalny. Drugie rozwiązanie jest szczególnie przyjazne dla tych, którzy nie lubią się zagłębiać w przepisy i stronią od tzw. papierologii.